"Παίξτε μπάλα ρε μ..νιά έχω να πληρωθώ 6 μήνες"!!!

Τη φράση αυτή την άκουσα, πριν ακριβώς δυο χρόνια, από έναν σαραντάρη διπλανό μου θεατή σε ένα ματς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ όταν για τελευταία φορά πήγα στο γήπεδο. Και είναι, νομίζω, μια φράση κλειδί που είναι απαραίτητη για να αντιληφθεί κανείς την αγρίως κλιμακούμενη βία του τελευταίου καιρού. Πάντα τα σπορ, ιδίως τα ομαδικά όπως το ποδόσφαιρο, λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της συσσωρευόμενης κοινωνικής καταπίεσης κάτι που οι ειδικοί της εξουσίας το ξέρουν πολύ καλά και τα προωθούν. Οπότε δεν είναι, πιστεύω, ανεξήγητη αυτή η κλιμάκωση μέσα σε ένα διαρκώς επιδεινούμενο κοινωνικό περιβάλλον και σε μια χώρα που λόγω ειδικών συνθηκών ( ποδοσφαιρικοί παράγοντες απατεώνες, στημένα παιχνίδια, πληρωμένοι διαιτητές κλπ) όλο και πάντα υπήρχε μια βία στα γήπεδα. Και αυτά που γίνανε χτες στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια του αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού -με την παγκόσμια πτωτοτυπία: να γίνει εισβολή εκ των έξω- μόνο ως μη αναμενόμενα δεν θα μπορούσαν να εκληφθούν, όταν πριν λίγο καιρό παρόμοιας έντασης βία είχαμε σε αγώνα βόλεϋ....γυναικών!