sportbay - μια ...άλλη ματιά!

  Στα φιλικά του καλοκαιριού που δίνουν οι ομάδες μέσα στα πλαίσια της προετοιμασίας τους, υπάρχει πάντα μια γοητεία και ένα ισχυρό ενδιαφέρον για τους φανατικούς οπαδούς τους. "Να δούμε τι θα κάνουμε φέτος" "Πως πάνε οι καινούργιοι" κ.ο.κ Παρ' ότι ξέρουμε όλοι από το παρελθόν ότι οι αγώνες αυτοί δεν έχουν και τόση βαρύτητα και ότι τα αποτελέσματα τους απέχουν παρασάγκας από αυτά που θα βλέπουμε στο πρωτάθλημα. Η παύση όμως της αγωνιστικής δράσης που προηγείται μας κάνει να τους προσέχουμε. Βλέποντας μάλιστα προχτές στην τηλεόραση την 11άρα που φόρτωσε ο Παναθηναϊκός κάτι φουκαριάρηδες ερασιτέχνες της Αυστρίας θυμήθηκα και μια παλιά ιστορία με την ΑΕΚ από τα χρόνια του γυμνασίου. Πρέπει να ήταν αρχές Αυγούστου και είχε έρθει στον Πειραιά ένα εγγλέζικο πολεμικό πλοίο. Του οποίου οι ναύτες είχαν μια ποδοσφαιρική ομάδα που ζήτησε να παίξει με την ΑΕΚ. Έγινε ο αγώνας στη Ν. Φιλαδέλφεια με αποτέλεσμα 24-0 υπέρ του Δικεφάλου. Θυμάμαι την άλλη μέρα το πρωτοσέλιδο στ

Πάντα τα δημοφιλή αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο έπαιζαν έναν πολύ σημαντικό κοινωνικό ρόλο. Σε όλες τις δύσκολες εποχές -ακόμη και στην κατοχή έγινε ένα φιλικό στη Λεωφόρο που εκτονώθηκαν οι θεατές με συνθήματα κατά των Γερμανών- ήταν ένα μέσον διαφυγής από τη δύσκολη πραγματικότητα και εγώ δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι είναι κάτι σαν όπιο του λαού. Απλά τα τελευταία χρόνια ιδίως μετά την ένταξη του ποδοσφαίρου στο στοίχημα, άρχισε ο ορίζοντας να σκοτεινιάζει και λίγο ως πολύ όλοι την ψυλλιαζόμασταν τη δουλειά που γινόταν πίσω από τις πλάτες μας. Κάναμε όμως ότι δεν καταλαβαίναμε και συνεχίζαμε να υποστηρίζουμε τις ομάδες μας. Και τώρα με όλον αυτόν τον οχετό που έσπασε με τη δυσοσμία που μας περιβάλλει και με την ανικανότητα των διοικούντων, με τι καρδιά να πας να αγοράσεις διαρκείας και να ενδιαφερθείς για  ποιόν παίκτη θα πάρει η ομάδα σου;