sportbay - μια ...άλλη ματιά!

Στην αρχή νόμιζα ότι πρόκειται για κάποια δικιά μου παραξενιά αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο και διαπιστώνω ότι αυτό το περίεργο συναίσθημα χαράς και ελπίδας μετά από μια ολοκληρωτική καταστροφή και χρεοκοπία και τον κατηγοριακό μας καταποντισμό, διακατέχει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ενωσιτών. Προχθές κάτι ανάλογο είπε σε μια συνέντευξη του ο Παντελής Θαλασσινός και πρόσθεσε στο τέλος την ατάκα: " Να απολαμβάνουμε την ομάδα μας στο ερασιτεχνικό και ας γυρίσουμε στην Σούπερ Λίγκα όταν αυτή θα έχει εξυγιανθεί και όταν σε κάθε αγώνα της θα ισχύει η πιθανότητα ... των τριών αποτελεσμάτων". Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτό που γίνεται στην ΑΕΚ θα μπορούσε να ισχύσει και για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, που έτσι και αλλιώς θα ξεκινήσει από χαμηλά, βασιζόμενης στην πρωτογενή παραγωγή με τα απλά προϊόντα της ελληνικής γης και της θάλασσας και την εξασφάλιση ενός μίνιμουμ επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας.     ΥΓ: και επε

Τη φράση αυτή την άκουσα, πριν ακριβώς δυο χρόνια, από έναν σαραντάρη διπλανό μου θεατή σε ένα ματς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ όταν για τελευταία φορά πήγα στο γήπεδο. Και είναι, νομίζω, μια φράση κλειδί που είναι απαραίτητη για να αντιληφθεί κανείς την αγρίως κλιμακούμενη βία του τελευταίου καιρού. Πάντα τα σπορ, ιδίως τα ομαδικά όπως το ποδόσφαιρο, λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της συσσωρευόμενης κοινωνικής καταπίεσης κάτι που οι ειδικοί της εξουσίας το ξέρουν πολύ καλά και τα προωθούν. Οπότε δεν είναι, πιστεύω, ανεξήγητη αυτή η κλιμάκωση μέσα σε ένα διαρκώς επιδεινούμενο κοινωνικό περιβάλλον και σε μια χώρα που λόγω ειδικών συνθηκών ( ποδοσφαιρικοί παράγοντες απατεώνες, στημένα παιχνίδια, πληρωμένοι διαιτητές κλπ) όλο και πάντα υπήρχε μια βία στα γήπεδα. Και αυτά που γίνανε χτες στο ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια του αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού -με την παγκόσμια πτωτοτυπία: να γίνει εισβολή εκ των έξω- μόνο ως μη αναμενόμενα δεν θα μπορούσαν να εκληφθούν, όταν πριν λίγο καιρό παρόμοιας έντ

Κατέρριψε κατά ένα εκατoστό το παγκόσμιο ρεκόρ του άλματος επί κοντώ που κατείχε η ίδια και τσέπωσε για μια ακόμη φορά ένα σεβαστό ποσόν για την πάρτη της. Αυτό το ένας-ένας πόντος σπάσιμο του παγκόσμιου ρεκόρ είναι η γνωστή φάμπρικα που ανακάλυψε και τη δούλεψε με μεγάλη επιτυχία προσκομίζοντας τεράστια χρηματικά οφέλη ο αρχιαπατεώνας προπονητής της Σεργεκέϊ  Μπούμκα! Και χρησιμοποιώ σκληρές εκφράσεις επίτηδες γιατί θεωρώ την κομπίνα αυτή χειρότερη από τα ντοπαρίσματα και τα αναβολικά. Ξέρουν πολύ καλά τις δυνατότητες τους ότι μπορούν π.χ. να πηδήσουν ακόμη και 20 εκατοστά πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ που κατέχουν αλλά το πάνε πόντο-πόντο για να τσιμπάνε το πριμ που δίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις οι διοργανωτές. Κάτι δηλαδή ασύληπτο για τους παλιούς αθλητές του στίβου και είναι έτσι σαν να μας φτύνουν στα μούτρα όσους ελάχιστους, λόγω παλαιού κολλήματος, έχουμε μείνει να παρακολουθούμε ακόμη αυτό το είδος της ανθρώπινης άμμιλας. Φταίνε όμως και οι διοργανωτές που για την επιτυχία

Ήτανε γραφτό τελικά, να έρθει το άσημο και φτωχό ΑΠΟΕΛ από τη μικρούλα μας Κύπρο και όχι μόνο να γράψει ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αποκλείοντας χτες βράδυ στο ΓΣΠ της Λευκωσίας  από το Champions Legue τη Λυών και να περάσει αυτό στα προημιτελικά του θεσμού, αλλά το κυριώτερο να αποκαταστήσει και κάποια πράγματα ηθικής τάξεως όπως αυτό το αίσχος που έγινε στο Ζάγκρεπ με εκείνο το ακατανόητο και εμφανώς στημένο 1-7 εναντίον της Ντυναμό που πέταξε έξω τον Άγιαξ.

Σαν την ξεμεινεμένη γεροντοκόρη του ελληνικού κινηματογράφου που  όλο ψάχνει για γαμπρό και δεν βρίσκει και όλοι την κοροϊδεύουν! Έτσι κατάντησε η αγαπημένη μας ομάδα ρε παιδιά και δεν έχουμε μούτρα να κυκλοφορούμε στην κοινωνία. Και όπως οι υποψήφιοι γαμπροί της Βασιλειάδου ή ήτανε κομπιναδόροι ή την κάνανε με μικρά πηδηματάκια την τελευταί στιγμή, έτσι και οι δικοί μας επενδυτές αποδεικνύονται όλοι ...τζούφιοι! Παλεύουν και εκείνες οι έρημες οι αεκτζήδικες εφημερίδες να μην κλείσουν και μέρα παρά μέρα όλο και βάζουν τη φωτογραφία του Τίγρη μήπως πουλήσουνε κανα φύλλο. Γιατί ο κόσμος της ΑΕΚ ξέρει ότι μόνο ο Μελισσανίδης αποτελεί  τη μόνη σοβαρή λύση. Αλλά βλέπεις υπάρχει και η ρημάδα η οικονομική κρίση και ο άνθρωπος είναι κουμπωμένος. Άσε που τον τσαλακώσανε και δυο φορές άγρια. Τη μία με την ερασιτεχνική και το γήπεδο και την άλλη με τη συμπεριφορά στον Μπάγιεβιτς. Εμείς πάντως ελπίζουμε και όλο περιμένουμε κάποιο φως. Μακάρι να αποδώσουν και οι προσπάθειες που κάνουν οι παλαί

Πάντως εμένα μου κάνει εντύπωση ότι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες ιστορικές και με πολύ μεγάλο αριθμό οπαδών έχουν μείνει σχεδόν στα αζήτητα. Και είναι τουλάχιστον άκομψο -για να μην πω καμιά πιο βαρειά κουβέντα- για τον κόσμο που τις ακολουθεί να βλέπεις τις διοικήσεις τους να εκλιπαρούν κάποιους τυχάρπαστους από εδώ και από εκεί μήπως και αγοράσουν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών και με πολύ ευτελές μάλιστα αντίτιμο. Και τα λέω αυτά γιατί πιστεύω ότι, άσχετα με το τι συμβαίνει στη γενικότερη οικονομία, το ποδόσφαιρο σαν μπίζνα σε τέτοιες περιόδους όχι μόνο δεν κάμπτεται αλλά το αντίθετο: ανθεί! Γιατί σαν μαζικό άθλημα σε αυτές τις καταστάσεις που ζούμε, πιστεύω ότι αποτελεί μια διέξοδο μια βαλβίδα εκτόνωσης και διαφυγής από τη σκυθρωπή καθημερινότητα μας. Απλά χρειάζεται μόνο καλή διαχείριση και όχι σπατάλες σε ατελείωτες πομπώδεις μεταγραφές μόνο και μόνο για να βγάλουνε κάποιοι τις μίζες! Και επειδή πιστεύω ότι όλα αυτά τα πράγματα τα γνωρίζουν πολύ καλά και οι επιχειρηματίες που ήδη